ÇOCUKLUĞUMUZDA BAYRAM · Köy evlerinin ahşap kapılarını tekmeleyip, çökelek kokan ellerini öptüğümüz teyzelerin verdiği çay şekeri demekti bayram, · Babamızın şehirden aldığı, kalıp saçakları sarkan “Angara lastiği ayakkabı” demekti bayram, · Anamızın öğlen yemeği niyetine, köy ekmeğine sürdüğü tereyağı ya da salça demekti bayram, · Annesini kaybetmiş yetim arkadaşımızın acısını çocukça paylaşmak, onunla üzülmekti…

KÖY ŞİİRLERİ – 5 Sofra bezi üzerinde yer sinisi Etrafında çoluk, çocuk sürüsü Ana sacda yapar ekşili ekmeği Kapış kapış, sanki kuşlar misali -*- Saçma adetler hep çocuk ile kadına Gelinler susar, konuşmazdı yıllarca Kadın erkek evlenir, çocuk yapar da Sevemezdi çocuğu büyüklerin yanında -*- Halı nerede, kilim nerede Tezek yoksula koltuk, sandalye Keçi…

KÖY ŞİİRLERİ – 4 Sürüyü gelinler sağardı Yoğurdu kaynana yapardı Karı koca kavga edince Kaynana zil takar oynardı -*- Su çeşmeden bakraçla getirilirdi Susayana bakır tasla sunulurdu Teşekkürün köylücesi çok özeldi “Ölmüşlerinin canına değsin“ denilirdi -*- Eşek tarlaya servis çekerdi Erkekler biner, kadınlar yürürdü Kadın binmiş de biri görmüşse Utanır, kendini yere atardı -*- Eşeğe…

KÖY ŞİİRLERİ – 3 Evlenince ödenirdi başlık parası Çeyiz sandığını bir küheylan taşırdı Şimdi düğün paketi diyorlar adına Yine ağlıyor oğlan tarafın anası -*- Kıtlıkta ekmek yapmışlar darı ile arpayı Katık eylemişler arasına buğdayı Çare bilmemişler devlet denen babayı Verip omuz omuza, her şey kardeş payı -*- Kadın karnı burnunda tarlaya giderdi Doğan bebeği…